Er is vuur, er is olie, er is politiek, er is geloof. Zelfverzekerd rijdt Andreia voorop met een ruige motorbende door de favela Sol Nascente, de grote sloppenwijk aan de rand van Brasilia. Ze hoort bij de Gasolineiras de Kebradas: een groep vrouwen aangevoerd door Chitara, die het heft in eigen hand nemen door illegaal afgetapte olie te raffineren in een eigen installatie. Gewapend houden ze de wacht.

Chitara’s zus Léa vertelt hoe ze zich bij hen aansloot toen ze vrijkwam uit de gevangenis. Het is een van de weinige momenten waarop iemand zich tot de camera richt.

In Dry Ground Burning werkt Adirley Queirós, die met vrijmoedigheid en engagement in de voorhoede van de onafhankelijke Braziliaanse cinema staat, samen met coregisseur een cameravrouw Joana Pimenta. Zij vangt de gebeurtenissen veelal in kalme beelden met grote dramatische kracht, waarbij realiteit en enscenering in elkaar overvloeien. De vrouwen spelen versies van zichzelf in dit brede panorama vol energie. Van Andreia’s politieke strijd tot persoonlijke herinneringen, muziek en zang.

Deze onderdompeling in het echte Brazilië werd bekroond op onder andere Cinéma du Réel.

Dit zijn vertoningen in het kader van Please Release Me (www.pleasereleaseme.be).